Rozdział 23

Budzi mnie hałas. Otwieram i przecieram zaspane oczy ale wciąż nie potrafię zidentyfikować osoby czyniącej ów hałas. Widzę zarys sylwetki i tylko tyle...
- Niall bo wszystkich pobudzisz- odzywa się ktoś. Co prawda rozpoznaję barwę głosy ale... chwila chwila... To Zayn!
- No co? głodny jestem- mówi blondasek. Podnoszę się. Powoli obraz nabiera ostrości. To co widzę wywołuje uśmiech na mojej twarzy. Wokół nas na podłodze, na łóżku i nawet w wannie śpią chłopcy.
- Lou- trącam ręką chłopaka - obudź się-
- Co jest?- chłopak wstaje równie szybko jak zasnął
- Nic takiego. Spójrz tylko.- mówię i omiatam wzrokiem pokój. Chłopak robi to samo.  Po chwili zanosimy się śmiechem. Za nic nie mam pojęcia jak oni się tu znaleźli. Postanawiam wstać i wygonić Liama z wanny w której spał. Po kilku nieudanych i dosyć grzecznych próbach obudzenia go decyduję się na nieco bardziej drastyczną aczkolwiek  skuteczniejszą metodę. Odkręcam kran z zimną wodą.
- Do licha jasnego co jest?- krzyczy Liam a ja wybucham śmiechem
- W końcu coś podziałało na Ciebie a teraz sio z łazienki bo pragnę się wykąpać- Chłopak posłusznie wykonuje to co mówię i kieruje się na łóżko. 15 minut w zupełności mi wystarcza na to aby doprowadzić swoje ciało do porządku. W końcu wychodzę z łazienki świeża i pachnąca. Zarzucam na siebie czerwone spodnie i białą szeroką bluzę. Chłopcy śpią niczym aniołki. Po cichutku wymykam się z pokoju.
                                                                    ***
W końcu mogę odetchnąć świeżym powietrzem. Z tego co widzę hotel ma na prawdę bogaty wystrój. Nogi niosą mnie za cudownym zapachem. Tak oto trafiam do restauracji, która jest urządzona w stylu amerykańskich śniadaniarni. Spoglądam na zegarek. 12.55. No to ładnie. Ciekawe co ja im mam zamówić...
- Dzień dobry! - witam młodego kelnera
- Witam! Co podać?-
- A co Pan poleca? Coś pożywnego i dodającego mocno siły najlepiej- mówię i uśmiecham się
- Hmm... -drapie się po brodzie- to może zje Pani croissant'a z czekoladą do tego kubek świeżo parzonej kawy i kilka kawałków Broiche*  z konfiturą wiśniową?-
- Brzmi cudownie. Poproszę to samo 6 razy. Najlepiej niech Pan przygotuje tak na oko...- myślę ile dadzą rady zjeść- dużo. Rozumie Pan śniadanie dla 5 chłopaków plus ja-
- Ach.. Dobrze rozumiem. Zejdą Państwo tutaj czy do pokoju przynieść?-
- Może do pokoju jeśli to nie problem- odpowiadam
- Żaden problem. Niech Pani tylko poda numer pokoju-
- 288 dziękuję- uśmiecham się i odchodzę. Wracam do pokoju i chłopcy ciągle śpią. Teraz już wszyscy razem- na łóżku. Podchodzę do nich i przykrywam kołdrą. Uchylam lekko okno i zabieram się za porządki. Po około 30 minutach wszystko lśni. Łazienka uprzątnięta i umyta a pokój oczyszczony z moich ubrań. Dopiero teraz zauważyłam drzwi, które prowadzą do małego saloniku. Jest tam duży telewizor i bardzo wygodna kanapa no i stół. Słyszę pukanie do drzwi.
- Śniadanie przywiozła- oznajmia ten sam mężczyzna, który stał uprzednio za barem
- Bardzo dziękuję.- otwieram mu drzwi i wskazuję dokąd ma iść. - pozwoli Pan, że sama to zrobię- mówię gdy chłopak zaczyna wszystko wykładać na stół
- Dobrze. Proszę zadzwonić do recepcji jak Państwo skończą jeść. -
- Dobrze.- odprowadzam chłopaka do drzwi i idę przygotować śniadanie.
Wszystko pachnie nadzwyczajnie. Brzuszek już zaczyna dawać znać o swoim istnieniu. Postanawiam obudzić chłopców.
- Chłopcy.. Pobudka- mówię i podchodzę do każdego z nich składając buziaka na policzku. Nic. Zero reakcji. Podchodzę do Lou i nudzę go.
- Em przestań proszę. Jest środek nocy a Ty mnie budzisz. - szepce chłopak
- Jaki środek nocy! Jest już 13! Proszę obudź ich- mówię i robię słodką minę
- No dobra już dobra- wstaje i obserwuje jego ruch. Na początku ściąga z nich kołdrę. Kieruje się do łazienki i po chwili wraca z dzbankiem wody.
- Patrz i się ucz- mówi i robi silny zamach ręką. Cały dzban wody ląduje na chłopcach. Budzą się bardzo szybko.
- Lou zamorduję Cię- mówi Zayn
- To nie jego wina. To ja go o to poprosiłam bo przygotowałam śniadanie- na słowo ,, śniadanie" zrywają się z łóżka niczym tornado i sieją spustoszenie w pokoju. - spokojnie ludzie to tylko jedzenie-
- Jak możesz?- mówi Niall- jedzenie to najważniejszy punkt w moim życiu - mówi i zaczyna jeść. Nie mija 10 minut a wszystko znika ze stołu.
- Smakowało?- pytam
- Jeszcze jak- odzywa się Liam
- Jesteś naszym aniołem- mówi Zayn i sprzedaje buziaka
- Dokładnie - mówi Harry i robi to samo. Gdy czuję jego usta na moim policzku przechodzi mnie dreszcz.
- Dobra dobra koniec tych czułości. Spadać do siebie i macie się ogarnąć. Czekam na was na dole za godzinę- mówię i wychodzę z saloniku. Po chwili wszyscy rozchodzą się po kątach i zostaję sam na sam z Louis'em.
- Myślałem, że spędzimy ten czas sami- mówi ze smutkiem
- Wiem Lou ale najwyżej potem zostawimy ich. Przecież oni zrozumieją.- mówię i daję mu buziaka. Lou jednak woli konkrety i zaczyna mnie namiętnie całować. Jego pocałunki stają się co raz bardziej wulgarne o ile można tak o pocałunku powiedzieć. Jego usta wędrują teraz po szyi. Stawiam kroki do tyłu aż w pewnym momencie trafiam na przeszkodę, która jest łóżko. Lou dosłownie powala mnie na nie. Robi mi się gorąco bo chyba wiem do czego Lou zmierza.
- Lou- udaje mi się wyrwać z jego objęć
- Tak?- pyta zdziwiony moją nagłą zmianą. Nie muszę nic mówić bo chyba wie o co chodzi- nie teraz tak?-
- Po prostu nie jestem jeszcze na to gotowa- mówię i robi mi się smutno - nie chcę abyś przez to był zły. Po prostu nie teraz. Wiem że i może rozczarowałam Cię..-
- Ale o czym Ty mówisz? Przecież to nie polega na tym aby robić coś na siłę. Szanuję Twoją decyzję i na prawdę jest ok. Ale teraz lecę się przebrać i widzimy się na dole - mówi daje mi buziaka i znika za drzwiami. Opadam na łóżko. Emocje wciąż nie opadają. Nie jestem jeszcze gotowa na to aby zrobić        ,, TO" z nim. Chcę aby mój pierwszy raz był na prawdę wyjątkowy nie chcę potem żałować tego co zrobiłam. Zostało mi pół godziny. Zostaję w tych samych spodniach a bluzę zastępuję Patryka koszulą w kratkę. Na nogi zaciągam moje ulubione buty. Spoglądam w lustro. No tak.. Wczorajsza noc co miała zrobić to zrobiła. Wyglądam ja zombie. Plamy pod oczami, śniada cera i włosy, które wyglądają jak po starciu z najgorszym tornadem. Szybki makijaż poprawia sytuację. Włosy związuję w koński ogon a na czubek głowy przypinam kokardę. Ok. Jestem gotowa. Ostatni raz spoglądam w lustro, chwytam torebkę i zatrzaskuję drzwi.
                                                                           ***
Paryż jest cudowny. Na każdym kroku ludzie uśmiechają się do Ciebie a Ty nie możesz nie zrobić tego samego. Mija nas mała dziewczynka, która trzyma za rękę jak mniemam babcię.
- Babciu spójrz! To ta dziewczyna z okładki - słyszę jak mówi. Tylko jaka okładka? Spoglądam na dziewczynę i widzę w ręku jakąś gazetę
- Poczekajcie chwilkę- mówię do reszty. Wchodzę do sklepu i kupuję ową gazetę. Na samym środku widniej napis : ,,Prawda wyszła na jaw. Więcej przeczytasz na stronie 12" Otwieram na tę stronę i zaczynam czytać:
Ostatnio mieliśmy okazję spotkać znanego nam wszystkim Louisa Tomilsona  z grupy One Direction. Był on z tajemniczą damą z którą uprzednio go już widziano. Okazało się, że nijaka Emma Novak jest partnerką życiową naszej gwiazdy.Zapytana co ją łączy z gwiazdorem odpowiedział: to nie jest  takie proste. To jest bardzo skomplikowane uczucie zwane potocznie miłością. Ja kocham jego a on kocha mnie .Wtedy to oboje przyznali się, że są parą. Emma ma polskie korzenie. Jak nam powiedziała : Nie chciałam nikogo kochać bo niedawno musiałam pogodzić się z ogromną stratą. Nasuwa się więc pytanie. Jak młodemu piosenkarzowi udało się zdobyć serce tej pięknej damy? I najważniejsze : Czy ich miłość przetrwa? Na te i wiele innych pytań będziemy starali się odpowiedzieć w najbliższych artykułach. No to nieźle.
- Patrz i czytaj - mówię wychodząc ze sklepu i podając gazetę Lou. Szybko przemierza tekst wzrokiem razem z resztą chłopaków.
- No to fajnie teraz macie- mówi Niall- Em jesteś sławna - uśmiecha się do mnie
- Kochanie- zaczyna Lou i obejmuje mnie- to tylko gazeta i stek bzdur. Nie przejmuj się plotkami będą będą i w końcu znikną- mówi to i daje mi buziaka w czoło. Czuję jak coś ciągnie mnie za nogawkę od spodnia. Nie coś ale ktoś. Mała dziewczynka.
- Przeplasam- sepleni- cy to Pani?- mówi pokazuje gazete
- Tak to ja- mówię lekko zdziwiona
- A cy mogę plosić o autograf od Pani i resty zespołu?- ta mała mnie rozbraja. Biorę gazetę od niej i pytam
- Jak masz na imię? -
- Lucy- mówi a jej oczy lśnią jak pięciozłotówki. Chłopaki szybko machają podpisy na gazecie to samo robię i ja.
- Proszę- mówię i podaję jej ją
- Uwielbiam was chłopcy. Szczególnie Ciebie Zayn! - mówi i przytula go z całych sił. Po chwili odrywa się do niego i podchodzi do Lou - Psujecie do siebie - mówi mu i przytula. Przytula jeszcze resztę chłopaków i oddala się od nas.
- Widzę, że Zayn ma powodzenie a mała wie co dobre- śmieję się z chłopaka a po chwili dołącza do mnie reszta.
- No pewnie, że mam powodzenie - mówi i eksponuje swój profil. Ruszamy w dalszą drogę po Paryżu. Idziemy tak jeszcze dobrą chwilę gdy Harry upada.
- Harry! - krzyczy Zayn
- Ała!- Jego twarz wykrzywia grymas bólu.Chodnik jest bardzo śliski. Nic dziwnego, że Harry upadł.
- W którym miejscu Cię boli?- pytam z troską
- Tu, obok kostki- odpowiada i gdy naciskam lekko znów się wykrzywia. Po jego minie sądzę, że naszą wycieczkę zakończymy w szpitalu.
- Zayn, dzwoń po karetkę. Harry ma skręconą kostkę- mówię a Zayn wyciąga telefon.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Broiche jest to francuska maślana bułka z kawałkami brzoskwini
Proszę bardzo. Od tego gorąca umysł mi się gotuje ale coś wyskrobałam. Może nie jest beznadziejny... W jakiś 50 % na pewno jest :D Dzisiaj czuję się na prawdę dobrze! To wszystko dzięki wam! Kocham was i życzę miłego czytania. xxx