Rozdział 80

- Wstawaj słońce, szkoda tak pięknego dnia na wylegiwanie się w łóżku- obudził mnie Harry.
- Nie, nie teraz. Nie chcę mi się patrzeć na deszcz…- wymamrotałam i przykryłam się cała kołdrą
- Jaki deszcz. Jest prawie 32 stopnie!- zaśmiał się chłopak i zaczął obdarowywać moją szyję delikatnymi pocałunkami
- Harry Londyn i 32 stopnie? To nie przejdzie-
- Pragnę Ci przypomnieć, że jesteśmy na Majorce i….-
- Co? Co? Co?!- powiedziałam poruszona i zrzuciłam z siebie okrycie. Pokój zalewało światło tak przyjemne jak nigdy dotąd. Rozejrzałam się bacznie i uśmiechnęłam od ucha do ucha. Jednak to nie był sen i naprawdę byliśmy na tej cudownej wyspie.
- Co my tu jeszcze robimy? Na plażę!- krzyknęłam i rzuciłam w chłopaka poduszką.
- Nie tak szybko! Najpierw śniadanie i moja niespodzianka- Harry chwycił moją dłoń i pociągnął na tyły domu.- Gotowa?- zapytał a ja z wielką niecierpliwością kiwnęłam głową. Drzwi otworzyły się a ja nie mogłam uwierzyć własnym oczom. Za domem rozciągała się piękna weranda która była nad wodą! Było tam coś na rodzaj hamaka na którym można się było zrelaksować po ciężkim dniu na plaży i poczytać książkę.
- Wiesz, że ja stąd nie wyjadę prawda?- zapytałam obejmując go rękoma.- Nie wrócę do tego zapłakanego miasta choćby nie wiem co.- śmiał się ze mnie a ja nie wiedziałam co było tego powodem- Dlaczego się śmiejesz ze mnie?- zapytałam
- Ja się nie śmieję, ja się uśmiecham do Ciebie. A teraz leć się ubrać bo wszyscy na nas czekają ze śniadaniem.- Pocałowałam chłopaka w policzek i pobiegłam poszukać swojej torby. Leżała w przedpokoju nawet nietknięta. No tak, nie miałam powodów by ją rozpakować. W końcu myślałam, że opuszczę tę wyspę dzisiaj przez humorki mojego chłopaka.
Pobiegłam, wzięłam prysznic i ubrałam się we wcześniej przygotowane ubrania. Włosy zostawiłam mokre bo w końcu mamy słońce więc same wyschną.
- Chodź bo pomyślą, że nie chcę Cię wypuścić- powiedział chłopak gdy zjawiłam się w ,,salonie’’- a tak w ogóle to ładnie wyglądasz- uśmiechnął się i podał mi rękę. Jak na zakochanych przystało stanęłam na palcach i pocałowałam jego gładziutki policzek
-Dziękuję ale to nie zmieni faktu, że umieram z głodu- zaśmiałam się i ruszyliśmy na śniadanie.

W stołówce znaleźliśmy całą naszą grupę. Nie było to trudne bo byliśmy jednymi osobami na Sali.
- Dzień Dobry- przywitałam się i zajęłam wolne miejsce obok Liam’a
- Widzę, że ktoś chyba ma dobry humor- zauważył Niall
- W rzeczy samej- uśmiechnęłam się-  a na dodatek umieram z głodu- wszyscy się zaśmiali a ja zaczęłam pałaszować czekoladowe kulki z mlekiem. Przy stole atmosfera była jak najlepsza. Żadnych kłótni, żadnej ostrej wymiany zdań istna sielanka.
- To co mamy  w planach?- zapytał Loui
- Może plaża? Spójrzcie jakie jest słońce!- wskazałam  na okno z którego był widok na malowniczą zatoczkę
- No to chodźmy na plaże tak do obiadu. Potem pojedziemy może zwiedzić trochę wyspę albo zorganizujemy sobie sami czas a wieczorem dyskoteka?- zaproponował Zayn na co każdy się zgodził.
Gdy w końcu zaspokoiłam swój głód poczułam ogromny przypływ szczęścia. Takie szczęście czuje się tylko po zjedzeniu 9 kanapek i miski płatków. (Więc chudziny do roboty! :P). Marry i Liam poszli do siebie tak uczynili też Zayn i Jenna. Harry wraz z Louisem poszli za wodą w moim przypadku za chłodną lemoniadą a ja pozostałam sama z Niall’em.
- Widzę, że już pogodzeni- zauważył chłopak
- Tak, już tak. Wyjaśniliśmy sobie to i owo i jest ok. Poszło o jego zazdrość. Jest zazdrosny a właściwie był o Louisa. Zapewniony co do tego, że między nami dawno już nic nie ma przeprosił za swoje zachowanie i po sprawie. Nie chcę powtórki z tego co było więc…. Sam rozumiesz- uśmiechnęłam się blado- Harry nie jest łatwą osobą wiem o tym i to właśnie mnie w nim pociąga. Nigdy nie wiem co mu strzeli do głowy więc życie z nim to jak usypianie z zapalaną zapałką nad pudełkiem z dynamitem. Kocham go i wiem, że jest warty tego uczucia.-
- To dobrze, że jesteś szczęśliwa. Harry przy Tobie się zmienił oczywiście na lepsze więc wiesz… Nie zostawiaj go- chłopak uśmiechnął się a ja przytuliłam go
- Muszę Ci podziękować za wszystko bo wiesz…. Jakby nie patrzeć to Ty się mną zająłeś gdy potrzebowałam bliskich. Nigdy Ci tego nie zapomnę, pamiętaj- delikatnie pocałowałam go w policzek- To taka zaliczka. Mam dla Ciebie coś ale to potem- puściłam do niego oczko i zgarnęłam ze stołu kilka jabłek oraz pomarańczę- Do zobaczenia na plaży- puściłam mu oczko i poszłam w kierunku naszego domku.
Po drodze zgarnęłam katalog o wyspie w którym były opisane jej największe atrakcje także na plaży nie będę się nudzić bo zanim przejrzę te 200 stron minie dobre 2 godziny. Żar lał się z nieba a ja czułam się jakbym trafiła szóstkę w totka. Byłam szczęśliwa jak nigdy dotąd i to już nie było spowodowane ilością spożytego jedzenia. To uczucie rosło gdzieś w okolicy serca i wypełniało mnie całą. Obiecałam sobie, że choćby nie wiem co się działo nie dam sobie zepsuć wakacji.

Wewnątrz pomieszczenia panował przyjemny chłód. Całe 20 stopni. Raj dla duszy…. Harry’ego chyba jeszcze nie było więc miałam czas na przygotowanie się do wyjścia. Chwyciłam mój wiklinowy koszyczek i włożyłam do niego ręczniki, koc, krem do opalania, jabłuszka i pomarańczkę. Przebrałam się w strój na który zarzuciłam na wcześniej ubraną sukienkę. Na głowę założyłam kapelusz a na nos okulary i praktycznie byłam gotowa do wyjścia. Gdy tak czekałam na chłopaka pomyślałam, że dobrze będzie wziąć aparat więc tak też zrobiłam a po drodze przypomniałam sobie o katalogu. Gdy już spakowałam owe rzeczy do pokoju wtargnął chłopak.
- Przepraszam Cie, daj mi 5 minut- powiedział i znikł. Po chwili obok mnie pojawił się chłopak i chwytając mnie za rękę wyszliśmy z domu. Zapowiada się na prawdę udany dzień.

Co to dla nas jest pół godziny drogi. Po drodze spotkaliśmy może ze dwie lub trzy nachalne fanki, które koniecznie chciały nam przeszkodzić w tym jakże romantycznym spacerze. Jedna z nich nawet poprosiła o zdjęcie ze mną co wywołało u mnie niesamowity uśmiech na twarzy.
W końcu dotarliśmy na plażę na której już rozkładali się nasi. Póki co przybył tylko Zayn i Jenna ale jak dla mnie to wystarczyło. Na plaży oprócz nas było może ze trzy osoby nie więcej. Cieszyło mnie to, że wybrali taki zakątek gdzie nikt nam nie będzie przeszkadzał bo sam fakt, że rzucamy się w oczy był lekko krępujący jak dla mnie.
Rozłożyłam duży, kraciasty koc i wygodnie się na nim ułożyłam uprzednio zdjąwszy sukienkę. Gdy przypomniałam sobie o kremie podszedł do mnie Zayn niosąc moją upragnioną lemoniadę.
- Mój wybawiciel- powiedziałam i upiłam szybko kilka łyków chłodnego napoju, następnie wróciłam do wcierania kremu.
- Może Ci pomóc?- zapytał widząc, że nie mogę dostać do pleców
- Byłabym wdzięczna- powiedziałam i odgarnęłam włosy z szyi. Dłonie chłopaka były delikatne oraz chłodne.
- Wiesz…- zaczął robiąc koliste ruchy pomiędzy moimi łopatkami- bardzo ładnie wyglądasz w tym stroju. Wiesz jak wyeksponować to co w Tobie najładniejsze- powiedział na co ja uśmiechnęłam się i odpowiedziałam dziękuję.
W niedługim czasie dotarła do nas reszta i można powiedzieć, że dzięki naszej małej grupce zajęliśmy całe wybrzeże. Nie było ono duże ale za to było ono oddzielone od innych kamienną ścianą. Taki zakątek z dala od cywilizacji.
Chwilę porozmawiałam z Zayn’em na temat nauki pływania i wstępnie ustaliliśmy, że jutro się na nią wybierzemy. Po chwili Jenna go zawołała a ja ponowie zostałam sama na kocu. Rozglądałam się za tym moim kochasiem ale nie mogłam go dostrzec. Po chwili jego sylwetka mignęła mi gdzieś przed oczami więc spokojna o jego życie i zdrowie zabrałam się do przeglądania katalogu. To co było warte uwagi zakreślałam czerwonym długopisem tak abym w każdym momencie mogła to dostrzec.

Kilka minut po 10. skonsumowałam jabłko i ruszyłam w kierunku wody gdzie dostrzegłam Harolda.
- Stało się coś?- zapytałam siadając obok niego. Woda delikatnie szumiała dookoła nas i śmiesznie podmywała piasek
- Nie, dlaczego tak sądzisz?- zapytał chłopak spoglądając na mnie
- Wydajesz się być zdenerwowany i spięty- ujęłam jego dłoń w moją
- Nie kochanie. Wydaje Ci się. Może jestem lekko zmęczony to wszystko ale naprawdę nic się nie stało- uśmiechnął się do mnie
- No niech Ci będzie- powiedziałam i szczerząc się jak małe dziecko rzuciłam w niego garścią błota. Po chwili on oddał mi tym samym a ja jak to ja. Niesforny człowiek trafił błotem prosto na czystą i nieskazitelną twarz Harolda
- O nie…. To nie ujdzie Ci płazem!- wrzasnął chłopak i poderwał się do góry. Zaczęłam uciekać ile sił w nogach krzycząc aby zostawił mnie w spokoju. Po kilkunastu metrach intensywnego biegu chłopak dopadł mnie i przytulił mocno
- Rzec można, że się mnie obawiasz nadobna dziewico-
- Och mój luby nie obawiam się Ciebie tylko tego co masz w ręku. Moim strachem jest owe błoto po którym stąpamy naszymi szlachetnymi stopami…-
- Strach spoglądać w dół kiedy przede mną jest tak cudowny widok. Och moja Julio czy zechcesz pokazać mi na czym polega sens mojego życia?-
- Romeo. Och mój Romeo me serce ku Tobie ucieka! Nasza miłość nie może istnieć ale po raz ostatni daj mi zaznać smaku Twoich jakże kuszących ust. Niech umrę jeśli się już nie zobaczymy- powiedziałam i pocałowałam go. Nasz pocałunek był namiętny i przepełniony uczuciami

- fuuu…! Błoto!- powiedziała i wykrzywiłam się zanosząc się śmiechem. Po chwili dołączył do mnie chłopak. Stanowczo nie jesteśmy normalni.
- Dobra chodź się umyj bo wyglądamy jak świnki- zaśmiał się Harry i chwycił mnie na ręce. Gdy woda zakrywała jego szalone szorty postawił mnie. Moim ciałem wstrząsnęły dreszcze. Nigdy nie ośmieliłabym się wejść tak głęboko do wody ale przy pomocy Harolda byłam w stanie pokonać swój strach.
Woda była przyjemnie ciepła. Łaskotała mnie a ja ciągle trzymając rękę chłopaka zmywałam z siebie błoto. Gdy wyglądałam jako tako spojrzałam na mojego chłopaka.
- Mówiłem Ci jak seksownie wyglądasz w tym stroju?- zapytał chłopak przybliżając się do mnie
- Nie… Nie mówiłeś ale możesz to naprawić- położyłam swoje dłonie na jego brakach
- Więc Emmo jesteś najseksowniejszą dziewczyną jaką dotąd spotkałem. Pociągasz mnie tak bardzo, że słowami nie umiem tego opisać. Kocham Cię słoneczko- pocałował mnie delikatnie
- Ja Ciebie również kocham Ty mój…. Krakersiku-
- Krakersiku?- zapytał zdziwiony chłopak

- Oj no bo słony jesteś- wytłumaczyłam mu na co on zaśmiał się.- Oj starczy tych śmiechów. Wracamy bo będą się o nas martwić- pokazałam mu język i ruszyliśmy do brzegu

------------------------------------------------------------------------------
Haj girls! Jak tam męka w szkole? Ja mam osobiście dość po dwóch dniach także.... Szkoda gadać, serio.
Jak się podoba? Moim zdaniem takie zakończenie sezonu wakacyjnego jest OK.
Blog... Zabijecie mnie ale ja nie dam rady. Jeśli ktoś byłby zainteresowany jego kontynuacją niech pisze na mój e-mail.
Dziewczyny w szkole doczepiły mi plakietkę KURWY, tak właśnie tak przez co jestem zrozpaczona i nie umiem żyć. Stąd moja decyzja.
Jeżeli nikt nie będzie chciał... zawieszę go na jakiś czas. W razie jak nie umrę to napiszę... Ten rok będzie najgorszym rokiem dla mnie. No i o pójściu na półmetek mogę zapomnieć. Zeżrą mnie tam żywcem.
Miłego czytania, Magda