Kolejne dni wyglądają tak samo. Budzę się wtulona w
tors Harry’ego, budzę go delikatnym pocałunkiem i idę na zakupy. Robię
śniadanie i ściągam na dół zgraje potworów. Piękna pogoda rozpieszcza nas co
wykorzystuję do pokazywania chłopakom uroków tego miasta, relaksujemy się na
słonku a wieczorem siedzimy w ogrodzie słuchając jak Niall gra na gitarze.
Tego dnia było podobnie tylko z jednym małym szczegółem. Gdy obudziłam się nie
było obok mnie Harry’ego. Poczłapałam do łazienki i wzięłam szybki prysznic. Schodzą
na dół oczyma wyobraźni widziałam Harry’ego krzątającego się po kuchni. Jednak
zamiast niego był tam Zayn i robił śniadanie. Cmoknęłam go w policzek i biorąc jabłko zapytałam
- A gdzie Harry?-
- A nie wiem. Jak rano wstał tak gdzieś wyszedł i nie wrócił do tej pory.-
chłopak postawił przede mną stos pięknie pachnącej jajecznicy.
- Normalnie kocham Cię za to śniadanie- pocałowałam jego drugi policzek i
zaczęłam zajadać się tym pysznym jedzeniem.
- Plany na dziś?- zapytał mnie chłopak
- Idę do lekarza-
- Stało się coś?- zapytał mnie bacznie mi się przyglądając. Instynktownie
wciągnęłam brzuch
- Nie, po prostu lekko zabolało mnie gardło i boję się, że to może być angina-
okłamałam go i powróciłam do jedzenia posiłku. Około 10.00 poszłam na górę i
przebrałam się. Wzięłam potrzebne mi dokumenty i dzwoniąc do Harry’ego wyszłam
z domu.
- Co się stało?- odebrał za którymś z kolei razem
- Idę do lekarza, zapomniałeś?-
- A no tak dziś czwartek… Będę czekał na Ciebie pod ośrodkiem- i Tyle było z
nim rozmowy. Co się stało? Nie mam pojęcia. Nie chcąc się denerwować szłam spacerkiem
podziwiając stare ulice. Korzystałam z ostatniego tak mocnego słońca, bo już za
3 dni jedziemy do domu także Londyn nie będzie nas tak rozpieszczał.
Po około godzinnym spacerze znalazłam się przed białym budynkiem w którym
siedział Harold.
- Gdzieś Ty był cały poranek?- zapytałam lekko wściekła
- Oj już się nie martw, jestem cały i zdrowy. Idziemy?- i biorąc mnie za rękę
zaprowadził pod gabinet 320. Weszłam tam pełna obaw a zarazem niesamowicie
podekscytowana.
- Dzień Dobry- powitałam siedzącą za biurkiem Panią Doktor
- Emma jak mniemam tak?- zapytała a ja skinęłam głową- Co Cię do mnie
sprowadza?-
- Sprawa jest nieco skomplikowana. Obawiam się, że jestem w ciąży i chciałabym
to potwierdzić.- powiedziałam lekko zawstydzona
- Byłaś już w ciąży?- zapytałam mnie notując coś na karcie
- Tak, poroniłam.-
- Z przyczyn naturalnych?-
- Nie, przez wypadek- czułam się jak na spowiedzi. Zadawała mi tysiące pytań na
które starałam się odpowiadać dosyć skrupulatnie. Po wykonaniu podstawowych
badań dała mi skierowanie na USG nie mówiąc nic o tym czy moje obawy
potwierdziły się.
- Chcesz iść ze mną na USG?- zapytałam wychodząc z gabinetu
- No pewnie- chłopak chwycił moją drżącą dłoń- Nie bój cokolwiek by się nie
działo mamy na sobie polegać, tak?- kiwnęłam głową. Przede mną była tylko jedna
kobieta więc czas oczekiwania i życia w niepewności wydłużył się o 15 minut.
Przez ten czas Harry trzymał moją dłoń i mówił mi, ze wszystko będzie dobrze.
- Proszę Panią Emmę Novak- powiedział mężczyzna i ruchem ręki wskazał mi
gabinet.
- Czy Harry też może wejść?- zapytałam
- Ależ oczywiście- posłał mi uśmiech- No to co tam się dzieje?- zapytał a ja
dałam mu skierowanie
- USG jamy brzusznej z szczególnym uwzględnieniem macicy. Podejrzewana ciąża.-
przeczytał pod nosem- Ok., siadaj, bluzka do góry.
- O co chodzi?- zapytał Harry a ja mu wytłumaczyłam
- Państwo nie stąd?- zapytał mnie i nałożył żel na mój brzuch
- Mieszkałam we Wrocławiu ale teraz przeprowadziłam się do Londynu.- wyjaśniłam
a lekarz przyłożył mi sondę do brzucha. Poczułam się dziwnie… Harry ciągle
kurczowo trzymał moją dłoń i przyglądał się ekranowi.
- Widzisz tam coś?- zapytał mnie. Kiwnęłam, że nie. Szczerze? Ekran był szary,
niewyraźny a łzy w oczach powoli zaczynały dawać o sobie znać.
- I jak Panie Doktorze?- zapytałam
- Wszystko dobrze. Gratuluję Pani, będzie Pani mamą- na mojej twarzy pojawił
się szeroki uśmiech
- Harry….- z oczu potoczyły się łzy, łzy szczęścia- Będziemy rodzicami- chłopak
pocałował moją dłoń.
- Chcecie zdjęcie?- kiwnęłam, że tak. Moje serce było teraz przepełnione
radością i tym czymś co zwą szczęściem. Nie było ważne to czy uda nam się być
razem, ważne że dziecko które nosiłam pod sercem stało się namacalnym dowodem
naszej miłości, stało się czymś co będzie dla mnie najważniejsze.
Wychodząc z budynku Harold ciągle przyglądał się czarno- białemu zdjęciu. Nie
było na nim praktycznie nic widać prócz małej plamki otoczonej czarną
przestrzenią. Chłopak wydawał się być tak szczęśliwy, że radość można było
zbierać z niego łyżką.
- Wiesz, że będziemy musieli powiedzieć chłopakom o tym?- zapytałam
- Wiem Em wiem. Wszystko będzie teraz dobrze ale najpierw mam dla Ciebie
niespodziankę- powiedział i schował fotografię do portfela.
- Niespodziankę? A czy dziecko nie jest wystarczającą niespodzianką?- zapytałam
- Ależ owszem, jest ale ten dzień zawsze może być bardziej wyjątkowy- puścił mi
oczko i ruszyliśmy w stronę parku.
Wiecie jakie to jest cudowne uczucie być w miejscu, które pamiętało się tylko
ze wspomnień i marzeń? Szłam przez ten park, który pamiętał rozkwit mojego
pierwszego związku, był to park, który koił moje potłuczone serce, którego
drzewa dawały mi schronienie przed słońcem. To miejsce było na tyle ważne dla
mnie, że Harry postanowił uczynić to miejsce bardziej wyjątkowym i ważnym dla
mnie. Chciał abym to miejsce pamiętała jako ten dzień, który zmieni moje życie.
Szliśmy trzymając się za ręce, śmiejąc się i nie myśląc o tym co będzie ale o
tym co teraz jest. Ludzie spoglądali na nas i cieszyli się, że zakochani są
wśród nich. Było mi tak dobrze, tak cudownie i tak błogo, że chciałam aby ta
chwila trwała wiecznie. Przykre wspomnienia rodziny, Patryka odeszły w
niepamięć, teraz liczyła się moja mała rodzina.
Doszliśmy do miejsca które pamiętałam jako zawsze pełne zakochanych par. Rozłożysty
dąb dawał schronienie przed ostrymi promieniami słońca. Nieopodal była
fontanna, który chłodziła nogi małych dzieciaczków. Jednak nie zatrzymaliśmy
się pod owym dębem. Chłopak szczerzył się do mnie a ja nie mogłam zrozumieć jak
to możliwe, że on tak dobrze zna ten park?
W końcu doszliśmy na obrzeża parku. Rozległa łąka wydawała się nie mieć końca.
Mały staw miał służyć niegdyś rybakom ale chyba wszyscy o tym zapomnieli.
Szliśmy do położonej niedaleko nas altany. Serce łomotało mi jeszcze mocniej
niż przy badaniu USG. W końcu moim oczom ukazał się stolik nakryty specjalnie
dla dwóch osób.
- Harry nie musiałeś.- powiedziałam i pocałowałam jego policzek
- Ależ owszem, musiałem Em- usiadł naprzeciwko mnie i spojrzał mi w oczy. W
przeciągu kliku sekund zjawili się kelnerzy i zaczęli podawać nam przepyszne
polskie dania.
Gdzieś w oddali usłyszałam skrzypce i gitarę. Nie wyobrażałam sobie tego dnia
lepiej.
- To dlatego nie było Cię cały poranek?- zapytałam tuż przed podaniem deseru.-
Harry to, że jestem w ciąży nie oznacza, że muszę tyle jeść- powiedziałam gdy
młody kelner postawił przede mną pucharek z lodami- ale nie pogardzę tym
przepysznym deserem-
- Jesteś moim skarbem więc muszę dbać o Ciebie. A teraz muszę dbać także o was
więc….- uśmiech znikł z jego twarzy a na jego miejsce pojawiła się swego
rodzaju obawa.
- Harry?- wytarłam usta serwetka- Stało się coś?-
- Jeszcze się nic takiego Em nie stało. Przejdziemy się?- zapytał mnie podając
mi rękę
- Jasne- podałam mu ją i poszliśmy wzdłuż brzegu stawu. On ciągle był
zamyślony, jakby szukał czegoś odpowiedniego i nie mógł tego odnaleźć.
- Proszę powiedz coś, kochanie martwię się- powiedziałam głaszcząc jego
policzek- Chcesz odejść ode mnie?- zapytałam ledwo wyduszając z siebie te
raniące słowa
- Nigdy bym wam tego nie zrobił- powiedział
- więc o co chodzi?- zapytałam ponownie nie rozumiejąc tego wszystkiego
- Długo szukałem odpowiednich słów, wiem, że to za szybko, wiem, że nie tak
pewnie sobie wyobrażałaś to wszystko ale… Emmo.- zwrócił się do mnie a ja się wystraszyłam.
Nigdy tak do mnie się nie zwracał- Kocham Cię najmocniej na świecie, nie
wyobrażam sobie życia bez Ciebie i teraz bez naszego dziecka dlatego..- jego
dłonie drżały. Sięgnął do kieszeni i wyjął z niego malutkie pudełeczko.
Mimowolnie w moich oczach stanęły mi łzy- Em wyjdziesz za mnie?- zapytał
klękając na jedno kolano i otwierając pudełeczko. Brakowało mi tchu. Poczęłam
wycierać łzy spływające po moich policzkach. Uśmiech nie mógł zejść mi z
twarzy. To była taka szczęśliwa chwila w moim życiu! To było coś czego nie
sposób było ogarnąć umysłem.
- Oczywiście Harry- wypowiedziałam a chłopak założył mi na palec piękny pierścionek z niebieskim oczkiem.
- Kocham cię Emmo, kocham Cię teraz i na wieki- powiedział chłopak i złożył
pocałunek na moich wciąż drżących ustach.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Cześć moje robaczki!
Jak wam mijają ostatnie dni października? Jak bawicie się w Halloween?? :)
Tak oto rozdzialik mi wyszedł. Mi osobiście bardzo się podoba ale moja siostra stwierdziła, że jestem coraz gorsza i jestem do przewidzenia.. A co wy powiecie na to?
Czy jestem do przewidzenia? Chyba nie aż tak bardzo.
No i jak wam się tu podoba ciąża naszej kochanej Em?? Wyobrażacie sobie te maluszki?? Takie małe Hazziątka:D
Awwwww.... :)
Cudooooo <3
Chcę wam kochane podziękować za każde miłe słówko! Jesteście taaaak bardzo kochana!
Piekę ciasto! Już zaraz je wyjmę:P wiem, że kochacie ten tekst i będę go tak często pisać :)
No i cóż... Jestem dziś nieogarnięta więc przepraszam za błędy... :) Zakręcony ten mój dzień...
A wam jak mija? :)
Mimo iż jutro tak przygnębiający dzień ale ja... Ja mam ciągle uśmiech na twarzy:)
Przesyłam wam dużo pozytywnej energii!!!
Buuuuzi! Magda
P.S Nowy również na drugim blogu;)
Świetny rozdział :) A moim zdanie to jesteś coraz lepsza;)
OdpowiedzUsuńPowiedz swojej siostrze żeby nie kłamała bo jesteś coraz lepsza ;D
OdpowiedzUsuńAwwww ten rozdział jest taaaak słodki! Czuje że się rozpływam <3 :P
Mniam! Ciasto! Przez ciebie mam ochotę na coś słodkiego....
Super! xxx
Awwwww!!!
OdpowiedzUsuńCzytałam ten rozdział przy "Little Things" i pod koniec się pobeczałam ;)
Według mnie nie jesteś przewidywalne a tym bardziej coraz gorsza.
Jesteś dla mnie wzorem.
Tak bardzo chciałabym mieć tak ogromny talent jak Ty.
Sprawić aby ktoś tak bardzo przeżywał moje opowiadanie jak ja przeżywam Twoje....
To takie moje małe marzenie... :)
Jesteś świetna!
Wiesz... czy jakbyś miała trochę czasu wpadłabyś do mnie??? To jest mój pierwszy blog i na prawdę przyda mi się opinia kogoś takiego jak Ty.
Jesteś moją idolką!
Będę strasznie szczęśliwa jak wpadniesz...chociaż wiem też, że pewnie nie masz czasu i wgl. go nie znajdziesz...
No ale spróbować zawsze warto, nie?? :)
Tak, więc czekam ze zniecierpliwieniem na nexta, biorę się za czytanie nowego rozdziału na Twoim drugim blogu i jeszcze raz zapraszam Cię do mnie ;3
http://blue-batterfly-one-direction.blogspot.com/
Pozdrawiam, ściskam i całuję! ;3
http://blue-batterfly-one-direction.blogspot.com/
http://my-little-crazy-world-by-blue-rose.blogspot.com/ :)
Jej..
OdpowiedzUsuńTwoja siostra jest nienormalna .. ( bez obrazy )
Rozdział jest cudowny i wcale nie jesteś przewidywalna.
Mi się rozdział oczywiście strasznie podoba ( jak wszystko co piszesz z resztą ) ..
Nie mogę doczekać się kolejnego ..
Oczywiście wspaniałej weny Ci życzę :*
Pozdrawiam:
http://youknowiwilltakeyoutoanotherworld.blogspot.com/
http://i-can-be-your-shelter.blogspot.com/
Mi tam twoje opowiadania podobały się , podobają i podobac będą ! Jesteś świuetna i wcale nie do przewidzenia !!! Jestem ciekawa co teraz będzie i jak zareagują chłopcy ... I wiesz co !? wpadłam na tki pomysł , który oczywiście możesz zignorowac bo to tylko i wyłącznie twój blog , a więc mój pomysł : niehc Emma będzie w bliźniaczej ciąży ! ;o
OdpowiedzUsuńhyhyhy dobra - moja chora wypbraźnia daje o sobie znac XD
anyway , zapraszam cię na mojego bloga : http://i-just-wanna-love-ya.blogspot.com/
Skarbeczku moj najukochanszy :-] nie zgadzam sie z Twoja siostra. Dalej masz talent. Wlasnie ogladam Na dobre I na zle I tam bylo badanie USG I skojarzylam sobie z Emma, Harrym I icy dzieciatkach :-P ojjojoj ale sweet :-] spodziewalam sie co prawda ze jej sie oswiadczy ale Twoje opowiadanie nie jest przewidywalne. Jest cudowne. Czekam na to jak nasza zakochana Para powie reszcie zbojow o tych newsach z dzieckiem I slubem. Powiem ci ze kiedy czytalam tamtego blogs nie bylam w za dobrym stanie, ale teraz jestem usmiechnieta tak jak Ty :-] to za twoja sprawa I twojego rozdzialu <3 Kocham Hanka
OdpowiedzUsuńświetny rozdział ;d;* jeszcze przy piosence "Little things" popłakałam sie normalnie ^^;*
OdpowiedzUsuńCzekam na NN ;*
Klaudiaa^^
Ja jak zwykle na sam koniec no ale cóż, powiedzmy ze mój komentarz będzie wisienka na torcie :p ale ja skromna. W każdym razie kochanie rozdział jest bajeczny i nie przepraszaj za błędy bo takich tutaj nie ma, no chyba ze jestem ślepa. A Twoją siostrą oczywiście się nie zgadzam bo wielokrotnie powtarzałam ci że masz talent, a skoro cały czas to powtarzam to znaczy ze nic się nie zmieniło i nadal cudownie piszesz. Ale ja dzisiaj chaotyczna O.o Cieszę się z zaręczyn naszej słodkiej pary, bo to umocni ich uczucie. A ja znowu po całym dniu spędzonym na grobach poprawiam sobie humorek twoim wspaniałym rozdziałem, pisz dla nas i bądź z nami zawsze. Dziękuję ci Madziu :*
OdpowiedzUsuńKocham
Emily<3
Kocham twój blog i czekam na nexta :D
OdpowiedzUsuńZapraszam na blog mojej przyjaciółki:
http://lovestory-1d.blogspot.com/
Cześć Słonko!
OdpowiedzUsuńKtóra siostra powiedziała, że jesteś coraz gorsza? O niee, nikt tu nie będzie mówił coś takiego dla mojej Madzi! ;) Zaraz wpadam do Nałęczowa i nakrzyczę na nią, o! :D
Jaaacie, ale się cieszę :D Ty to potrafisz jeszcze bardziej poprawić mi mój dobry humorek ;) Kocham Cię, wiesz? <3
Maluszki będą na pewno mega sweet! Z resztą tak jak i Emma z Harry'm. Ta para pozostanie w mojej głowie na bardzo bardzo długo tak jak i Ty!
Ha! Ciebie to nigdy nie zapomnę kochana. Nawet się ode mnie nie odczepisz ;P
Dawaj ciacho! Kremówka, tak? Oooo, kochana.. jak się spotkamy to będziesz mi non stop piekła te swoje pyszności :D
To co? Czekam na kolejny genialny rozdział od najlepszej, najfajniejszej, najukochańszej, najpiękniejszej, najcudowniejszej, Magdy!!!
Buziaki!! <333 :*